Film reżysera niezapomnianego Il Postino (Listonosz) - Michaela Radforda, w którym - zdaniem dziennikarzy - Al Pacino stworzył jedną z najlepszych kreacji aktorskich swojego życia, u boku którego wystąpili: Jeremy Irons, Joseph Fiennes oraz Lynn Collins. Wierne oddanie klimatu czasów Szekspira, zostało uhonorowane nominacją do nagrody BAFTA za najlepsze kostiumy, nominacją David di Donatello Award dla najlepszego filmu europejskiego, nominacją do Golden Satellite Award dla najlepszego filmu oraz dla Josepha Fiennesa i Lynn Collins za role drugoplanowe. Film był prezentowany w głównym konkursie na ostatnim festiwalu w Wenecji. Ponadczasowy komediodramat Szekspira, osadzony w XVI -wiecznej Wenecji opowiada o losach dwóch weneckich arystokratów i ich perypetiach z żydowskim lichwiarzem o imieniu Shylock. Antonio (Jeremy Irons) pożycza pieniądze od Shylocka (Al Pacino). Chce pomóc swojemu przyjacielowi Bassanio (Joseph Fiennes) w poślubieniu bogatej dziedziczki Portii (Lynn Collins). Za wielkimi transakcjami kryją się jednak ludzkie emocje - zazdrość, nienawiść i pragnienie zemsty. Antonio pożycza pieniądze dla Bassanio, ale czy w zamian może liczyć na pomoc przyjaciela w najbardziej dramatycznym momencie jego życia? Shylock to wyrachowany lichwiarz, który za wszelką cenę chce upokorzyć swojego odwiecznego rywala Antonia. Czy prawo stanie po jego stronie? Bohaterowie wpadają w pułapkę własnych uprzedzeń, fałszywego honoru, zazdrości i pychy, zasłaniając się zasadami prawa królewskiego. Al Pacino… olśniewający triumf aktorstwa. Rolling Stone Kupiec Wenecki Michaela Radforda to nowatorski, błyskotliwy i bezpretensjonalny film, który dzięki znakomitej roli Ala Pacino, zdołał się wznieść ponad typowe podejście do sztuk Szekspira. UK Guardian Inteligentny, ale nie przemądrzały. New York Times Czarna, bardzo czarna komedia. Los Angeles Times (…)Piękne zdjęcia, wspaniałe stroje i zapierająca dech scenografia. Znakomita muzyka i przede wszystkim gra aktorska tworzą widowisko pierwszej wielkości. Pacino jest po prostu genialny. T orne, forum filmowe http://www.filmweb.pl Jest to historia miłosna, romans z odrobiną humoru, a zarazem tragedii. Cary Brokaw, producent
Streszczenie
Urokliwa Wenecja XVI wieku. Młody arystokrata o imieniu Bassanio (Joseph Fiennes) prosi swojego bogatego przyjaciela Antonio (Jeremy Irons) o pożyczenie pieniędzy na podróż do Belmont, gdzie chciałby zabiegać o rękę pięknej panny o imieniu Portia (Lynn Collins). Antonio nie jest w stanie pomóc przyjacielowi, gdyż zainwestował wszystkie swoje pieniądze w statki, które odbywają podróż do odległych portów. Postanawia jednak zwrócić się o pomoc do żydowskiego lichwiarza o imieniu Shylock - swojego odwiecznego wroga. Shylock (Al Pacino), choć jest osobą w pełni świadomą pogardy, jaką żywi w stosunku do niego wielu Wenecjan, a przede wszystkim Antonio, godzi się udzielić mu pomocy finansowej, ale tylko na swoich zasadach. Zdesperowany arystokrata podpisuje umowę, godząc się na okrutne warunki. Tymczasem trwają starania adoratorów o rękę Portii. Warunki postawione przez jej ojca mówią, że ten będzie jej wybrańcem, któremu uda się wybrać właściwą szkatułkę. Nieoczekiwanie właściwego wyboru dokonuje Bassanio i zostaje jej małżonkiem. Niestety pech sprawia, że wszystkie statki, w które Antonio zainwestował całe swoje pieniądze, toną podczas sztormu… a termin spłaty długu zbliża się nieuchronnie. Jak to zwykle bywa, wielkie pieniądze niosą ze sobą wielkie emocje: zazdrość, nienawiść, a czasem pragnienie zemsty. Czy weneckie prawo stanie po stronie Shylocka i Antonio będzie zmuszony dopełnić warunków umowy? Czy Bassanio okaże się prawdziwym przyjacielem Antonia? Czy będzie w stanie mu pomoc w najbardziej dramatycznym momencie jego życia? Wygląda na to, że przeznaczenie Antonia zbliża się nieuchronnie…
Ponadczasowość Kupca Weneckiego wg Ala Pacino
Czy „Kupiec Wenecki" jest historią uniwersalną? Al Pacino określił ją w ten sposób: „(…) pracując nad filmem, gdy bardziej zagłębiłem się w tę historię, zobaczyłem niezwykłą ponadczasowość tego dzieła, opowiadającego o prześladowanym człowieku, nadwrażliwości na punkcie własnej tożsamości. Jest to problem, który dziś może dotyczyć każdego." Tak, jak w większości sztuk Szekspira jest tu ogromna różnorodność tematów, które przeplatają się ze sobą tworząc skomplikowaną i złożoną historię, będącą ogromnym wyzwaniem dla twórców filmu.
O powstawaniu filmu
"Kupiec Wenecki" jest jedną z najbardziej fascynujących i złożonych sztuk Szekspira. Mimo skomplikowanej fabuły, "Kupiec Wenecki" jest niezwykle popularną sztuką wśród reżyserów filmowych. Film Michaela Radforda jest jej siedemnastą ekranizacją. Pierwsza powstała już w 1908 roku w reżyserii J. Stuarta Blacktona. Cary Brokaw (producent filmu) poznał Michaela Radforda już w latach 80-tych. Tak więc, kiedy Barry Navidi (współproducent) wspomniał o nim jako o ewentualnym reżyserze, Caremu Brokaw od razu spodobał się ten pomysł. Twórca Il Postino (Listonosza) - Michael Radford tak wspomina pierwsze spotkanie z Carym Brokaw, gdy ten zaproponował mu reżyserię "Kupca Weneckiego" : "Odrzekłem mu wtedy, że prawdę mówiąc nigdy o tym nie myślałem. Nigdy przedtem nie reżyserowałem sztuk, ani filmów opartych na Szekspirze. Czytałem jednak tę sztukę i powiedziałem, ze byłbym zainteresowany zrobieniem tego filmu, ale musielibyśmy znaleźć naprawdę właściwego aktora do roli takiej postaci jak Shylock. Nie ma sensu robić filmu opartego na Szekspirze bez próby przyciągnięcia szerszej widowni." Po spotkaniu z Alem Pacino, reżyser rozpoczął realizacje swoich pomysłów, i zaczął dopracowywać scenariusz: "usiadłem i pomyślałem sobie co ja takiego mogę jeszcze zrobić, bo jeśli pisze się scenariusz to tworzy się bohaterów i dialogi, a w tym przypadku to wszystko przecież zostało już napisane." Za radą przyjaciela Radford udał się do miejsca, które jest sercem tej sztuki - Wenecji. "Tam dopiero zobaczyłem jak mógłbym ukazać pewne rzeczy i jak zrobić ten film." Radford dodaje: "Myślę, że to głównie dzięki temu, że Wenecja wciąż jest takim XVI-wiecznym miastem."
Wenecka wizja miasta
Reżyser - Michael Radford miał konkretną wizję tego, jak ma wyglądać w tym filmie Wenecja: "Chciałem, żeby była brudna i śmierdząca. Nie lubię, kiedy ludzie występują w schludnych, czyściutkich kostiumach. W tamtych czasach nie prało się często, a miejsca były właśnie brudne i śmierdzące. Chciałem też, żeby ważną rolę odegrała tu pogoda. Chciałem pokazać jak ludzie w tamtych czasach uzależnieni byli od wody." Dużą rolę w tak doskonałym przeniesieniu realiów XVI -wiecznej Wenecji na ekran kinowy odegrał operator Benoit Delhomme. Cary Brokaw wspomina: "Rozmawialiśmy wcześniej o tym, jaką mamy wizję tego filmu i można powiedzieć, że udało nam się to w 100 procentach. Rzeczywistość w nim przedstawiona uderza realnością, jest bogata i malownicza. Jest w nim taka nieprzenikniona głębia i bardzo ciekawe wykorzystanie światła w każdym ujęciu. Znaczna część filmu została nakręcona kamerą reportażową, co daje niezwykłe wrażenie autentyzmu i naturalności. Filmy historyczne zazwyczaj są kręcone w sposób bardzo wyszukany i oficjalny. Michael i Benoit postanowili, że w przypadku tego filmu będzie inaczej." Do tworzenia realiów wieku XVI przyczyniła się ogromnie utalentowana projektantka kostiumów Sammy Sheldon, która już wcześniej pracowała nad różnymi filmami historycznymi takimi jak Gladiator, oraz Plunkett i Macleane. W tym przypadku, Radford nie koncentrował się na szczegółach w przedstawieniu każdego kostiumu, ale raczej na bardziej wystylizowanym wyglądzie ogólnym. Sheldon mówi: "w owych czasach angielskie kostiumy były bardzo duże, noszone były spódniczki w kształcie trójkąta, w Wenecji natomiast, w ciągu całego tego wieku wszystko było bardziej seksowne, zmysłowe, panował typowy styl renesansu. Przykładem tego również są obrazy. Michaelowi podobały się obrazy Sargeanta, ich zmysłowość, struktura, światło. Były wzorem kolorów". Zaskakujące i nietypowe jest to, że sama realizacja tak skomplikowanego i złożonego filmu przebiegła bardzo sprawnie. Producent Barry Navidi twierdzi, że dużym ułatwieniem kręcenia tego filmu w Wenecji była niezwykła popularność Ala Pacino. "Dla Włochów jest on Bogiem - śmieje się Navidi - wiecie, to było tak, burmistrz powiedział: "chcecie zamknąć most Rialto"? Zamkniemy go dla was na jakieś 6 lub 7 godzin." Dla całej ekipy filmu zdjęcia w Wenecji były niezapomnianym przeżyciem. Filmowcy zwiedzali te wszystkie miejsca, którymi kiedyś przechadzali się autentyczni bohaterowie "Kupca Weneckiego", gdyż to miasto tak naprawdę niewiele zmieniło się od tamtych czasów.
Michael Radford - sylwetka reżysera
Najsłynniejszym filmem Michaela Radforda jest niewątpliwie niezapomniany Il postino (Listonosz). Film był wielokrotnie nagradzany na całym świecie - zdobył nagrodę BAFTA (Najlepszy film nieanglojęzyczny) oraz Oscara za muzykę Luisa Enríqueza Bacalova, zaś nominację oscarową uzyskał w kategoriach: Najlepszy film, Najlepszy aktor, Najlepszy scenariusz adaptowany oraz Najlepszy reżyser. Film zdobył również nagrodę Amanda - Międzynarodowego Norweskiego Festiwalu Filmowego (Najlepszy film zagraniczny) oraz Nagrodę publiczności MFF Sao Paulo (Najlepszy film). Il postino (Listonosz) to opowieść o niezwykłej przyjaźni chilijskiego poety, laureata nagrody Nobla, Pablo Nerudy i prostego listonosza z małej sycylijskiej wioski, która odniosła wielki sukces wśród widzów i krytyków na całym świecie. Film był ostatnią, a w Polsce niestety jedyną okazją do podziwiania talentu Massimo Troisiego, znakomitego aktora włoskiego, który zmarł w dzień po ukończeniu zdjęć do filmu. Początkiem międzynarodowej kariery Il postino (Listonosza), była udana premiera na Międzynarodowym Festiwalu w Wenecji w roku 1994. Krytyka porównuje film Radforda do słynnego "Kina Paradiso", nic zatem dziwnego, że jego pokaz w ramach Warszawskiego Festiwalu Filmowego nagrodziły entuzjastyczne brawa. Filmografia (reżyser) 2007: Flawless 2006: Puss 'n Boots 2004: Kupiec Wenecki (The Merchant of Venice) 2002: 10 minut później: Wiolonczela (Ten Minutes Older: The Cello) 2000: Zatańczyć w Błękitnej Iguanie (Dancing at the Blue Iguana) 1998: Inna Beatrycze (B. Monkey) 1994: Listonosz (Il Postino) 1993-1999: Homicide: Life on the Street 1987: Biała gorączka (White Mischief) 1984: 1984 (Nineteen Eighty-Four) 1983: Another Time, Another Place 1982: La Belle Isobel 1982: The Making of 'The Pirates of Penzanze', 1980: Van Morrison in Ireland 1980: The White Bird Passes, 1979: Three Men Up a Goat 1977: The Last Stronghold of the Pure Gospel, 1976: The Madonna and the Volcano,
O obsadzie
Kupiec Wenecki przyciągnął wielkich mistrzów kunsztu aktorskiego, w tym dwóch laureatów Oscara: Ala Pacino ("Narkomani", "Ojciec Chrzestny", "Scarface", "Zapach kobiety") oraz Jeremy Ironsa ("Druga prawda", "Julia"). Zaangażowanie Ala Pacino do roli Shylocka było już początkiem sukcesu filmu. Swoją osobą przyciągnął on do tej produkcji inne wielkie talenty. Film z taką obsadą stanowi coś więcej niż kolejną adaptację sztuki Szekspira. Aby osiągnąć wysoki poziom, na czym naturalnie zależało producentom, dobrano resztę obsady, tak aby byli to aktorzy, którzy dobrze czują się z językiem Szekspira, a ich osobowości odzwierciedlają złożoność postaci. Alowi Pacino oraz Jeremy Ironsowi towarzyszył Joseph Fiennes (Wróg u Bram, Zakochany Szekspir) tym razem jako zakochany Bassanio. U boku gwiazd zagrali także wspaniali nowicjusze: w roli pięknej Portii - Lynn Collins (Do Diabła z Miłością,), Kris Marshall (To Właśnie Miłość, Cena Honoru) jako Gratiano, Heathem Goldenhersh (Nicholas Nickleby) w roli Nerissa oraz Charlie Cox (Nie mów, że mnie kochasz, Kropka nad i ) jako Lorenzo. John Session (Gangi Nowego Jorku), Mackenzie Cook (Piraci z Karaibów, Bracia Grimm) oraz Zuleikha Robinson (Ocean Ognia, Slash). Rolą Shylocka również był zainteresowany Dustin Hoffman, ale kiedy skontaktował się w tej sprawie z Michaelem Radfordem, Al Pacino był już w tej roli obsadzony. Jako przeciwieństwo do bardzo dynamicznej postaci Shylocka, Jeremy Irons został wybrany do roli skomplikowanego Antonio. Michael Radford mówił: "byłbym bardzo zły, gdyby nie przyjął on tej roli, bo był do niej stworzony. Jeremy jest nie tylko wielkim aktorem sztuk Szekspira, ale również wspaniałym aktorem filmowym. Jest on wielkim artystą, choć z innym podejściem do aktorstwa niż Al Pacino. Al jest bardzo dokładny, każda postać, w którą się wciela to ogromne poświęcenie z jego strony. To, co robi z kolei Jeremy, to sprawa czystej techniki aktorskiej".
Aktorzy o swoich rolach
Al Pacino o postaci Shylocka "Kiedy zacząłem czytać scenariusz, od razu zauważyłem, że facet cierpi na depresję. Co prawda, po tym jak stracił żonę, udało mu się pozornie odzyskać psychiczną równowagę, pewność, że to czym się zajmuje na co dzień ma sens. Swojej pracy jest oddany i dobry w tym co robi, jednocześnie nie da się nie zauważyć, że jest on nieszczęśliwym człowiekiem. Wiemy, że stracił żonę, a potem, w podobny sposób córkę. Shylock to osoba ogromnie doświadczona przez los, jest to człowiek, który tak naprawdę już nie wie, co to prawdziwa wolność. Trzymając się swojej religii, synagogi, przyjaciół, wciąż staje się coraz bardziej samotny. Można powiedzieć, że jest on postacią przegraną, ma się wrażenie jakby zrobiono z niego ofiarę i nastawiono się przeciwko niemu. Sam jest zaledwie takim funtem ciała, który pragnie zabrać innemu. Jest to człowiek, który w swoich czynach posunął się za daleko, który nie odpuszcza. Zostaje złapany na gorącym uczynku i bardzo mądrze udaje mu się wybrnąć z ciężkiej sytuacji, wręcz tak, jakby był zainspirowany tym, co się wokół niego dzieje. Życie Shylocka to szaleństwo nieracjonalnych czynów i zachowań, dla niego jednak, nie pozbawionych sensu. Człowiek, aby być w stanie posunąć się do takich czynów, musiał pogubić się w zrozumieniu istoty człowieczeństwa." Jeremy Irons o granej przez siebie postaci Antonia "Antonio to człowiek, który poświęcił cały swój czas i energię pracy handlowca, na rzecz życia osobistego. Myślę, że nauczył się on już tego, że sukces finansowy nie idzie w parze ze szczęściem osobistym. Jest to osoba, która bardzo ceni sobie towarzystwo młodych ludzi, w szczególności towarzystwo jednego młodzieńca - Bassania, który reprezentuje kogoś, kim Antonio chciałby być. Tych dwóch mężczyzn łączy więź rodzicielska, ojcowska. Antonio uwielbia Bassania. Antonio jest niestety osobą niezwykle wrogo nastawioną do Żydów, chyba jak nikt w całej Wenecji. Z dumą ubliża takim jak Shylock. Jest to w pewnym sensie rodzaj samoobrony z jego strony, uważa on, że jeśli dzieje się coś złego należy odpowiednio zareagować i przeciwstawić się temu. Można powiedzieć, że Antonio już przeżył swoje życie, poznajemy tego bohatera u zmierzchu jego ziemskiego bytu. Kiedy znajduje się on w sytuacji bez wyjścia, myśli realnie, z oddaniem poświęca się dla przyjaciela będąc przekonanym, że w chwili jego śmierci zapamiętane będą jego dobre i szlachetne uczynki." Joseph Fiennes o postaci Bassanio "Bassanio jest osobą nieco ekscentryczną, o trochę szelmowskim charakterze. Potrafi też jak nikt roztrwonić pieniądze, które pożycza od Antonia, wykorzystując ojcowskie uczucie, jakim ten go darzy. Bassanio naprawdę potrzebuje tych wszystkich przeżyć i trudnych sytuacji, aby zrozumieć czym jest tak naprawdę miłość i zrozumienie. Myślę, że namiętność, jaka łączy Bassanio i Portię, to prawdziwa miłość. Antonio również darzy miłością tego młodego człowieka i ja myślę, że Bassanio tym manipuluje. Nie w złym znaczeniu, ale on wie, że Antonio jest bogaty i zawsze może zapłacić za niego i spełnić każdą jego zachciankę. Bassanio jest rozrzutnikiem lubiącym dobre życie. Jest on szalenie zakochany, szuka swojego miejsca w życiu, szczęścia. Można powiedzieć, że jest on szczęśliwym człowiekiem mając u boku Antonia. W pewnym sensie, Antonio spełnia się w tej roli wyzyskiwanego, ponieważ dzięki temu czuje się potrzebny". Lynn Collins o postaci Portii "Kiedy poznajemy Portię jest ona młodą kobietą. W owych czasach kobiety większość czasu spędzały w domu i nie przechadzały się po mieście. Portia nie znała nawet Wenecji, w której mieszkała (…). Aby w pełnie poznać i zrozumieć samą siebie, musiała wcielić się w rolę mężczyzny. Portia jest uważana za jedną z najbardziej inteligentnych postaci Szekspirowskich. Jest to niezwykle trudne połączenie cech. Portia, to postać zarówno inteligentna, jak i niewinna."
Al Pacino - wirtuoz gry aktorskiej
Al Pacino - jeden z najbardziej utalentowanych aktorów w historii kina - zdobywca Oscara za główną rolę męską w "Zapachu kobiety", (w całej swojej dotychczasowej karierze uzyskał aż 7 oscarowych nominacji), nagrody BAFTA za rolę w "Ojcu Chrzestnym II" oraz trzech Złotych Globów za kreacje w filmach "Zapach Kobiety", "Anioły w Ameryce" oraz "Serpico". Swoją pierwszą ważną rolę filmową zagrał w roku 1971 w obrazie "Narkomani" (reż J.Schatzberg). Kolejny film - "Ojciec chrzestny" - przyniósł mu nie tylko sławę, ale i nominację do Oscara. Al Pacino zaczynał jako aktor teatralny. Uczęszczał do prestiżowej High School of the Performing Arts i pracował jako bileter w teatrze. Studiował również w znanej Actors Studio Lee Strasberga w Nowym Jorku. Zadebiutował w sztuce "The Connection" wystawianej na Off-Broadway'u. Dwa razy został uhonorowany prestiżową nagrodą Tony Awards za główne role "The Basic Training of Pavlo Hummel" i "Does A Tiger Wear A Necktie?". Zagrał także tyrana w Ryszardzie III Szekspira, spektaklu przygotowanym przez David`s Wheeler Experimental Theatre Company w Bostonie, którego od wielu lat jest członkiem. Wybrana filmografia 2006: 88 Minutes (dystrybucja SPI, sezon 2006/2007) 2005: Podwójna gra (Two for the Money) 2004: Kupiec Wenecki (The Merchant of Venice) jako Shylock 2003: Rekrut (The Recruit) 2002: Bezsenność (Insomnia) 1999: Informator (The Insider) 1997: Adwokat diabła (Devil's Advocate, The) 1996: Sposób na Szekspira (Looking for Richard) jako Richard III 1995: Gorączka (Heat) 1992: Zapach kobiety (Scent of a Woman) 1990: Ojciec chrzestny III (The Godfather: Part III) 1983: Człowiek z blizną (Scarface) 1973: Serpico 1973: Strach na wróble (Scarecrow) 1972: Ojciec chrzestny (The Godfather) 1971: Narkomani (The Panic in Needle Park)
Prasa o filmie
Al Pacino… olśniewający triumf aktorstwa. Rolling Stone Lynn Collins, która wciela się w postać Portii… to prawdziwe odkrycie. Entertainment Weekly Kupiec Wenecki Michaela Radforda to nowatorski, błyskotliwy i bezpretensjonalny film, który dzięki znakomitej roli Ala Pacino zdołał się wznieść ponad typowe podejście do sztuk Szekspira. UK Guardian Oglądając ten film, nie tylko doceniasz piękno poezji Szekspira, ale masz okazję zobaczyć poważną i głęboką dyskusję nad ludzkim fanatyzmem. Washington Post Inteligentny, ale nie przemądrzały. New York Times Al Pacino jako Shylock wzniósł się na wyżyny swojego kunsztu aktorskiego. USA Today Czarna, bardzo czarna komedia. Los Angeles Times (…)Piękne zdjęcia, wspaniałe stroje i zapierająca dech scenografia. Znakomita muzyka i przede wszystkim gra aktorska tworzą widowisko pierwszej wielkości. Pacino jest po prostu genialny. Torne, forum filmowe http://www.filmweb.pl
Ciekawostki
o Spośród dramatów Szekspira, najwięcej ekranizacji doczekał się "Hamlet" - 55 razy, m.in. w Indiach, już w 1928 roku, zaś "Romeo i Julia" było filmowane tylko 6 razy. "Kupiec Wenecki" M. Radforda to 17 ekranizacja tej sztuki. o W filmie wykorzystano teksty nie tylko samego Szekspira. W "Balladzie panny młodej" (Bridal Ballad) wykorzystano wiersz Edgara Allana Poe. o W "Kupcu Weneckim" gołe piersi prostytutek to prawda historyczna! W tamtych czasach władze Wenecji w obawie przed szerzącym się powszechnie homoseksualizmem, ustanowiły prawo nakazujące prostytutkom noszenie odsłoniętych piersi. o Podczas premiery "Kupca weneckiego" na festiwalu w Wenecji zabrakło miejsca na widowni dla odtwórcy jednej z głównych ról, Ala Pacino. Błąd festiwalowego komputera spowodował, że na salę wpuszczono kilkadziesiąt osób za dużo i stąd wzięło się zamieszanie. Aktora posadzono ostatecznie kilka rzędów od ekranu. Projekcja została jednak opóźniona o 70 minut. o Zdjęcia do filmu były kręcone w Wenecji oraz w Luksemburgu i trwały 9 tygodni. o Rolą Shylocka był zainteresowany Dustin Hoffman, ale kiedy skontaktował się w tej sprawie z Michaelem Radfordem Al Pacino był już obsadzony w tej roli. o Cate Blanchett była brana pod uwagę do roli Portii, (zagraną ostatecznie przez Lynn Collins), ale zrezygnowała w ostatniej chwili gdy dowiedziała się, że jest w ciąży.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.